Σε αναβρασμό βρίσκεται, όπως είναι φυσικό, ο χώρος των φωτοβολταϊκών, μετά την επίσημη αναγγελία από το ΥΠΕΚΑ της πρόθεσής του για «κούρεμα» στις ταρίφες των υφιστάμενων και εν λειτουργία φωτοβολταϊκών σταθμών. Τόσο οι φορείς, όσο και οι ίδιοι οι επενδυτές μελετούν σενάρια και αναζητούν τη βέλτιστη πρόταση. Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Θοδωρής Θεοδωρόπουλος, Μηχανικός (Δίπλωμα ΕΜΠ, Μάστερ Παν. Λονδίνου, Διδακτορικό Παν. Λονδίνου), Οικονομολόγος (Μεταδιδακτορικό Παν. Λονδίνου), προχώρησε σε μελέτη για την επίπτωση που θα υπάρχει στο σύστημα και στους επενδυτές, με βάση δύο σενάρια:
1. Παρούσα κατάσταση, χωρίς δικαστική κατάργησή της έκτακτης εισφοράς και επέκτασή της σε 3 συνολικά χρόνια
2. Αποδοχή των συντελεστών μείωσης FIT που προτείνει ο ΣΠΕΦ με παράλληλη άμεση κατάργηση της έκτακτης εισφοράς
Τα στοιχεία που μας απέστειλε έχουν ως εξής:
ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ
(α) Ετήσια Έσοδα με 450 ευρώ/Mwh: 65.000 ευρώ
(β) Ετήσια Κατανομή Εσόδων σύμφωνα με τη δική μας πραγματική εμπειρία:
Α τρίμηνο 20%
Β τρίμηνο 31%
Γ τρίμηνο 31%
Δ τρίμηνο 18%
(γ) Ετήσια μείωση απόδοσης συλλεκτών 1.5%
(δ) Απόδοση Ομολόγων Μακράς Διαρκείας Ελληνικού Κράτους (discount/ risk free rate) 10%
(ε) Φορολογικός Συντελεστής Κερδών 26%+10% για εταιρίες
(ζ) Ετήσια Έξοδα (ενοίκιο, ασφάλιση, συντήρηση, λογιστικά - όχι δάνεια) 8,000 ¤
(η) Πληθωρισμός εξόδων 3%
(θ) Έκτακτη Εισφορά απλοποιημένη: 25% ή 30% ή 37% - αγνοούνται οι υπόλοιποι συντελεστές (επηρεάζεται ελάχιστα το αποτέλεσμα)
(ι) Αγνοείται η καθυστέρηση στην έκπτωση της έκτακτης εισφοράς από τα έσοδα
(κ) Αποσβέσεις 6.66% ετησίως (15 χρόνια)
(λ) Αγνοούνται οι τυχόν αυξήσεις ταρίφας (0,25 πληθωρισμού κ.λπ.)
(μ) Αγνοούνται τα τυχόν έσοδα μετά την λήξη του συμβολαίου μας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Η σημερινή μέση αξία των μελλοντικών κερδών ενός πάρκου 100kw με την πρόταση του ΣΠΕΦ είναι 100.000 ευρώ (97.144 ευρώ unweighted average, 101.233 ευρώ weighted average). Με την προϋπόθεση ότι τα έξοδά σας, κλπ, είναι σύμφωνα με τις ανωτέρω παραδοχές της παρούσας μελέτης, αν το πωλούσατε σήμερα, θα έπρεπε να ζητήσετε το μέρος του κόστους της εγκατάστασης που δεν έχετε αποσβέσει ακόμα, συν 100.000 ευρώ κατά μέσο όρο. Με διαφορετική ανάγνωση, πρέπει να περιμένουμε δεκαετίες για να αποκομίσουμε 100.000 ευρώ κέρδος με σημερινές τιμές!
Η αποδοχή των προτάσεων του ΣΠΕΦ οδηγεί σε αύξηση ακόμη και κατά 45.500 ευρώ της αξίας των παλαιών έργων, εις βάρος των νεώτερων όπου οι αξίες κατά περίπτωση μειώνονται ακόμη και κατά 59.500 ευρώ.
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ
Πρέπει να μπει μια τάξη όσον αφορά το πως μελετά κανείς την αξία ενός εμπράγματου δικαιώματος, όπως είναι το συμβόλαιο πώλησης ενεργείας, πράγμα που συστηματικά συσκοτίζεται προσφάτως, λόγω ανικανότητας προσώπων σε καίριες θέσεις, αλλά και ποικίλων σκοπιμοτήτων: Κύριοι, η αξία που έχει για σας το συμβόλαιο στο συρτάρι σας με το οποίο αποκτήσατε το σπίτι σας, πέρα από το τυχόν συναισθηματικό κομμάτι, είναι απλά τα χρήματα που θα πάρετε όταν το πουλήσετε, συν τα ενοίκια πραγματικά, ή τεκμαρτά λόγω ιδιόχρησης, που θα αποκομίσετε από αυτό το σπίτι μέχρι να το πουλήσετε. Δεν έχει καμία σημασία πόσο το αγοράσατε, αν πήρατε δάνειο, ή πόσο έκανε πέρυσι. Η σημερινή αξία ενός Φ/Β πάρκου, είναι το σύνολο των εσόδων που περιμένει στο μέλλον, καθ' όλη τη διάρκεια της υπόλοιπης ζωής του, συμπεριλαμβάνοντας την μείωση της απόδοσης του εξοπλισμού με το χρόνο, μείον τα αντίστοιχα έξοδα, δηλαδή εναπομείνασες αποσβέσεις, τόκους, συντήρηση, εισφορές, φόρους, κλπ. Είναι σημαντικό τα μελλοντικά κέρδη ή ζημιές να έλθουν στο σήμερα πριν προστεθούν για να υπολογιστεί η πραγματική σημερινή αξία: 60 χιλιάδες μετά από 20 χρόνια δεν έχουν σημερινή αξία 60 χιλιάδων. Ο τρόπος που γίνεται αυτό εδώ και δεκαετίες, δηλαδή από την ανακάλυψη της οικονομικής θεωρίας, είναι με τη χρήση ενός επιτοκίου (risk free rate για τους Αγγλομαθείς) που αντιπροσωπεύει το κίνδυνο του περιβάλλοντος στο οποίο λειτουργεί το έργο. Δεν έχει σημαντική σχέση με τα καταθετικά επιτόκια, ούτε με τον πληθωρισμό. Στην περίπτωσή μας αντιπροσωπεύεται περισσότερο από τα μακροπρόθεσμα επιτόκια του Ελληνικού δημοσίου. Στο παράδειγμά μας, οι 60 χιλιάδες μετά από μια εικοσαετία, που θα προκύψουν από μια επέκταση της σύμβασής μας των 100kw κατά ένα χρόνο, έχουν σημερινή αξία 8,918 ευρώ, αν χρησιμοποιήσουμε για την Ελληνική πολιτεία 10% - και δεν έχουμε αφαιρέσει τα έξοδά μας εκείνο το χρόνο. Οι υπολογισμοί του ΣΠΕΦ κινούνται στη βάση του “νέα διάρκεια = αρχική διάρκεια / (1-μεσοσταθμική περικοπή)” και οδηγούνται σε επέκταση 8,5 χρόνων για μεσοσταθμική μείωση FIT κατά 30%. Είναι αντιεπιστημονικοί και έχουν τραγική απόσταση από την πραγματικότητα και μάλιστα σε βάρος των παραγωγών οι οποίοι υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύονται με αυτή την πρόταση. Ακόμα και στη Γερμανία να ήταν οι Φ/Β σταθμοί οι 60 χιλιάδες ευρώ μετά από 20 χρόνια, θα είχαν σημερινή αξία 36,500 ευρώ.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ
1. ΔΗΜΕΥΣΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ: Η μελέτη δείχνει ότι δεν υπάρχουν οικονομικά περιθώρια υποχώρησης συνάδελφοι. Η βασική γραμμή άμυνάς μας πρέπει να είναι ότι είμαστε επιχειρηματίες που μια ευνομούμενη πολιτεία πρέπει να σέβεται τα συμβόλαιά τους και όχι επενδυτές για Ελληνικού ή Ινδιάνικου τύπου περιποίηση κεφαλής (Haircut ή Scalping). Δεν είμαστε επενδυτές που παίζουν χρηματιστήριο από τον καναπέ τους αναλαμβάνοντας μικρό ή μεγάλο ρίσκο, αλλά άνθρωποι που έβαλαν τα χρήματά τους στην Ελλάδα σε μια δύσκολη περίοδο κινώντας τον τελευταίο υγιή κλάδο της παραγωγικής οικονομίας μας, με ρυθμό δισεκατομμυρίων, με τεράστια αρχική και εξακολουθούσα εσωτερική προστιθέμενη αξία σε εταιρίες συλλεκτών, αλουμινίου, σκυροδέματος, χωματουργικών, κατασκευών, ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού,γεωργικών προμηθειών, λογιστικές, τράπεζες, ασφάλειες, security, κλπ. Ιδιαίτερα οι μικρομεσαίοι είμαστε κατά το πλείστον Έλληνες με ότι αυτό σημαίνει για την ανακύκλωση ακόμη και των ελάχιστων καθαρών κερδών μας. Οποιεσδήποτε τέτοιες παρεμβάσεις δεν θα είναι απλά οικονομικά άστοχες και αντισυνταγματικές, αλλά εγκληματικές για τα συμφέροντα του ίδιου του κράτους, λόγω του αναπόφευκτου αφελληνισμού των εγκαταστάσεων. Δεν θα αναφερθώ καν στην πράσινη ανάπτυξη, στην υγεία του Ελληνικού πληθυσμού και στα πρόστιμα που θα αποφύγει η Ελλάδα στο μέλλον, λόγω της ύπαρξής μας. Το ανωτέρω αυτονόητο ενδέχεται όμως να μην καταστεί εφικτό να εδραιωθεί, λόγω ενδεχόμενης απουσίας καλόπιστων συνομιλητών και της πραγματικής όψιμης ανυπαρξίας δικαιοσύνης στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων λόγω της διάλυσης των μηχανισμών έγκαιρης απονομής της.
2. ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ: Πρέπει να αναζητηθεί τεχνογνωσία, από κοινού με το υπουργείο, αναθέτοντας σε ανεξάρτητους οικονομικούς οίκους να διερευνήσουν τους υπολογισμούς του ελλείμματος και τι συνιστά ισοδύναμο αντισταθμιστικό όφελος για μειώσεις FIT. Η παρούσα μελέτη καλύπτει μόνο μέρος του θέματος και, βεβαίως, θα πρέπει να διασταυρωθεί με κοινής αποδοχής τεχνοκράτες. Συνάδελφοι, εδώ μιλάμε για εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ και για τραπεζική τεχνογνωσία που εφαρμόζεται ή, τέλος πάντων, πρέπει να εφαρμόζεται για κάθε δάνειο που δίνει μια τράπεζα ή επενδυτικός οίκος για ένα έργο (project finance). Αντί της προφανούς αυτής προσέγγισης, έχουμε Αυγουστιάτικες προθεσμίες λίγων ημερών απευθυνόμενες σε ένα κατακερματισμένο ακροατήριο συλλόγων και οικονομικά ήδη καταπονημένων παραγωγών, για ένα πρόβλημα που έχει εκτροχιαστεί εδώ και καιρό. Αρκεί κανείς να δει τους πίνακες με τις διαφορετικές περιπτώσεις ταριφών και εισφορών, χωρίς καν να τους διαβάσει, για να δει που έχουμε φθάσει. Εάν το ζήτημα τεθεί στη σωστή επιστημονική βάση, με τις συζητούμενες αλλαγές, στις περισσότερες περιπτώσεις θα υπάρξει ζημία σε σύγκριση με την προτέρα κατάσταση, ακόμη και εάν η σύμβασή μας επεκταθεί στο διηνεκές, δηλαδή για πάντα. Ας παρακάμψουμε λοιπόν την γενναιοδωρία της πολιτείας για 3 χρόνια επέκταση της σύμβασής μας. Ακόμη και η αναφορά μιας τέτοιας πρότασης είναι απλά προσβλητική και δείχνει προθέσεις. Εδώ θα πρέπει να προσθέσω ότι ακόμη και ο Ευρωπαίος επίτροπος, όταν αναφερόταν κατόπιν εορτής για “λογική” απόδοση των έργων μας, εννοούσε 7-8% για πάντα και όχι για το πολύ 20 χρόνια, όπου καλά καλά δεν θα έχει κανείς αποσβέσει τον εξοπλισμό (απόσβεση κατά νόμο σε περίπου 15 χρόνια). Όπως ανέφερε και κάποιος σύλλογός μας, ας τα πάρει το κράτος και ας μας δίνει 7-8% για πάντα, με εξασφαλίσεις μέσω κρατικής περιουσίας ή ευρωπαϊκών εγγυήσεων όμως. Περαιτέρω, τυχόν επεκτάσεις σύμβασης, έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία για τα παλαιά έργα
(α) αναλογικά, αφού αν μένουν 15 χρόνια στη σύμβαση, τα 8.5 χρόνια είναι 57% αύξηση του εναπομείναντος χρόνου, ενώ αν μένουν 20 χρόνια στη σύμβαση, τα 8.5 χρόνια είναι 42%, αλλά και
(β) σε όρους παρούσας αξίας, αφού αν μένουν 15 χρόνια στη σύμβαση, τα καινούργια 8.5 χρόνια είναι πιο κοντά στο σήμερα και έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία.
(α) αναλογικά, αφού αν μένουν 15 χρόνια στη σύμβαση, τα 8.5 χρόνια είναι 57% αύξηση του εναπομείναντος χρόνου, ενώ αν μένουν 20 χρόνια στη σύμβαση, τα 8.5 χρόνια είναι 42%, αλλά και
(β) σε όρους παρούσας αξίας, αφού αν μένουν 15 χρόνια στη σύμβαση, τα καινούργια 8.5 χρόνια είναι πιο κοντά στο σήμερα και έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία.
3. ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ: Οι επαγγελματικές εγκαταστάσεις πληρώνουν 70 - 80% φόρους με την παρούσα κατάσταση και δυσφημιζόμαστε από παντού γιατί τα χρήματα αυτά δεν χρησιμοποιούνται εξ' ολοκλήρου στον ελλειμματικό λογαριασμό μας. Ακόμη και όσα κατευθύνονται εκεί, κατά το πλείστο αναλίσκονται με στρεβλό τρόπο. Θα μπορούσε να τροφοδοτηθεί περαιτέρω ο λογαριασμός ΑΠΕ από την πολιτεία κατά το ισόποσο του φόρου των κερδών μας; Αληθεύουν τα δημοσιεύματα ότι η ΔΕΗ υπολόγισε το κόστος της από την εγκατάλειψη της OTC στους υπολογισμούς του ελλείμματος σε 120 εκ ευρώ ετησίως; Αν ναι, εκτός από την ενδεχόμενη παράνομη επιδότησή της κατά ΕΕ, πολλαπλασιάζοντας με τα χρόνια που επωφελήθηκε από αυτή την στρέβλωση, μήπως από μόνη της η ΔΕΗ είναι υπόλογη να καλύψει το σύνολο του τρέχοντος ελλείμματος; Αυτό είναι συμβατό και με τους υπολογισμούς της Ελληνικής Εταιρείας Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ), ότι την περίοδο Ιανουαρίου 2009-Απριλίου 2013, οι καταναλωτές επιβαρύνθηκαν μέσω του ΕΤΜΕΑΡ με 705 εκατομμύρια ευρώ, ωστόσο από το ποσό αυτό, μόνο τα 282 εκατομμύρια διατέθηκαν για την πληρωμή των ΑΠΕ. Τα υπόλοιπα 423 εκατομμύρια απλώς επιδότησαν τις αγορές ηλεκτρικής ενέργειας που πραγματοποιούν οι “προμηθευτές” από το Σύστημα. Επιπλέον, μήπως όλα αυτά τα χρόνια επωφελήθηκε η ΔΕΗ σαν ενδιάμεσος ανάμεσα σε εμάς και τους εργολάβους της από τους όρους σύνδεσής μας; Εμείς κληθήκαμε να πληρώσουμε 28,000 ευρώ για 4 κολώνες και έναν μετασχηματιστή. Ακόμη, γιατί η ΔΕΗ ακολουθεί την εξωφρενική τακτική να μας χρεώνει σαν καταναλωτές μηδενικής ή σχεδόν μηδενικής κατανάλωσης εξωφρενικές “ρυθμιζόμενες χρεώσεις” με κάθε λογαριασμό, βασισμένες στο τύπο σύνδεσής μας (KVA) που έχει σχέση με την παραγωγική μας ικανότητα και καμία σχέση με την κατανάλωσή μας. Την ίδια ώρα που το ΕΤΜΕΑΡ υπερδιπλασιάζεται για τους οικιακούς καταναλωτές γιατί μειώνεται για τους βιομηχανικούς καταναλωτές; Πρέπει να πληρώσουμε εμείς για να βελτιωθεί η αποτίμηση της προς πώληση ΛΑΡΚΟ; Δεν πρέπει να εξασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ενεργειακού τοπίου στην Ελλάδα συμπεριλαμβάνοντας ενέργειες για την εξαγωγή του πλεονάζοντος ενεργειακού δυναμικού μας; Γιατί δεν μιλάει κανείς για αυτό; Που πάμε με δυναμικό 17GW και κατανάλωση 7GW; Η λύση του προβλήματος περνάει από τα παραπάνω.
4. ΙΣΟΤΗΤΑ ΠΕΡΙΚΟΠΩΝ: Για την ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το μοντέλο του ΣΠΕΦ για το τι ξοδέψαμε, με πλήρη επίγνωση ότι αποτελεί απλούστευση, στις πλείστες περιπτώσεις ανακριβή. Στην δική μας επιχειρηματική περίπτωση υποτιμά το κόστος μας κατά 10%. Είναι χρήσιμο όμως για τη μελέτη βιωσιμότητας του συστήματος. Η όποια λύση, θα πρέπει να έχει την πρόβλεψη να εφαρμοστεί βάσει του πραγματικού τιμολογημένου κόστους της κάθε εγκατάστασης, όσον αφορά τις εναπομείνασες αποσβέσεις (και μόνο) και όχι βάσει του τι υπονοείται από την χρονολογία σύνδεσης. Στην εναπομείνασα αξία δεν γίνεται διάκριση πουθενά το αν δανείστηκε κάποιος με φωτοβολταϊκό τραπεζικό δάνειο ή άλλο τρόπο ή καθόλου, αν έχει tracker ή δεν έχει, αν έχει γερμανικό εξοπλισμό ή δεν έχει, αν δεσμεύτηκε οικονομικά δύο μήνες ή ένα χρόνο πριν συνδεθεί, αν χρεοκόπησε ο προμηθευτής του και καθυστέρησε, η άργησε η Αγροτική στη δανειοδότηση, αν έκανε πολλά χωματουργικά, μεγάλα έξοδα σύνδεσης κλπ; Μόνο τα συνολικά μελλοντικά έσοδα και έξοδα με αποσβέσεις μετράνε. Ότι κάναμε κάναμε συνάδελφοι. Όλοι και ο καθένας μας ξεχωριστά πρέπει να διατηρήσουμε την αξία που έχουμε στα χέρια μας, ακόμη και χρειαστεί να κάνουμε κάποιες μεταβολές, οι οποίες όμως δεν πρέπει να την θίγουν. Θα είναι απαράδεκτο για μένα η λύση να έχει οποιαδήποτε αναδιανεμητική απόχρωση, δηλαδή στη λογική του να συνεισφέρουν περισσότερο ποσοστιαία κάποιοι συνάδελφοι από κάποιους άλλους. Σε ένα τέτοιο σενάριο, αυτοί από εμάς που θα χάνουν λιγότερο, ή κερδίζουν (!) σύμφωνα με το σενάριο του ΣΠΕΦ, μπορεί να δεχτούν, αλλά οι υπόλοιποι αποκλείεται και, συνεπώς, δεν θα υπάρξει λύση. Κάτι τέτοιο θα ήταν το ίδιο με το να ζητάμε να πληρώσουν για κάποιους από εμάς κάποιοι άλλοι που πήραν επιδοτήσεις στον τουρισμό και άλλους κλάδους στο παρελθόν. Τυχόν αναπόφευκτες μειώσεις ταριφών, πρέπει να είναι με το ίδιο ποσοστό για όλους, πολύ μικρές, με παράλληλη κατάργηση της έκτακτης εισφοράς και με νομοθετική πρόβλεψη ότι θα αντιστραφούν αν τα Ελληνικά δικαστήρια αποφασίσουν αντισυνταγματικότητα της διαδικασίας λόγω εκβιασμού.
(energypress.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου