Περιμένοντας το "μπόνους", φυτοζωούν οι ελληνικές βιομηχανίες φωτοβολταϊκών

Σε δεινή θέση έχουν περιέλθει οι ελληνικές εταιρείες παραγωγής φωτοβολταϊκού εξοπλισμού και κυρίως εκείνες οι βιομηχανίες που παράγουν πανέλα. Στην επενδυτική «παγωμάρα» που αντιμετωπίζει ο κλάδος το τελευταίο διάστημα, κυρίως λόγω της χρηματοδοτικής άπνοιας και της αβεβαιότητας για τις αποφάσεις της  πολιτείας, οι εταιρείες παραγωγής πάνελς έχουν να αντιμετωπίσουν επιπλέον το μεγάλο ανταγωνισμό από τα κινεζικά προϊόντα.

Σύμφωνα με πληροφορίες του energypress, από τα τέσσερα ελληνικά εργοστάσια, τα τρία λειτουργούν ελάχιστα και μόνον για να παράγουν προϊόντα για τις ανάγκες των πάρκων που στήνουν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες και το τέταρτο (το οποίο δεν παράγει κυψέλες αλλά μόνον συναρμολογεί πάνελς) λειτουργεί σε χαμηλούς ρυθμούς.

Ο κινεζικός ανταγωνισμός είναι έντονος με αποτέλεσμα να μην μπορούν να τον αντιμετωπίσουν. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα της αγοράς, υπάρχουν κινεζικά πάνελς που πωλούνται προς 50 έως 57 λεπτά το watt. Τα επώνυμα κινεζικά κυμαίνονται από 58 έως 68 λεπτά. Τα ευρωπαϊκά πωλούνται στα επίπεδα των 70 – 88 λεπτών, ενώ τα ελληνικά, για να μπορούν να επιβιώσουν πρέπει να πωλούνται τουλάχιστον στα επίπεδα των 70 έως 75 λεπτών το watt.

Η ελπίδα των ελληνικών επιχειρήσεων ήταν η υιοθέτηση του μπόνους στον ευρωπαϊκό εξοπλισμό, όπως συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δυστυχώς, παρότι νομοθετήθηκε επί υπουργίας Παπακωνσταντίνου μπόνους 10% στο feed in tariffs που πληρώνεται μια φωτοβολταϊκή επένδυση όταν χρησιμοποιεί ευρωπαϊκό εξοπλισμό κατά 80%, το μέτρο δεν εφαρμόστηκε ποτέ, καθώς απαιτείται η υπογραφή της υπουργικής απόφασης με τις λεπτομέρειες εφαρμογής.

Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το energypress, η γραφειοκρατία του υπουργείου Περιβάλλοντος έκανε και εδώ το θαύμα της (βοηθούσης και της ουσιαστικής απονεύρωσης της ειδικής υπηρεσίας ΑΠΕ που είχε συσταθεί παλαιότερα στο υπουργείο), καθώς, μήνες μετά την νομοθέτηση, δεν είχε ετοιμάσει την υπουργική απόφαση. Τώρα ο κλάδος ελπίζει ότι η νέα ηγεσία θα κατανοήσει το πρόβλημα και θα προχωρήσει γρήγορα στην υλοποίηση του μόνου μέτρου που θα μπορούσε να δώσει ανάσα ζωής στον κλάδο.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η ελληνική νομοθεσία έχει ουσιαστικά «αντιγράψει» το ιταλικό μοντέλο που έχει δουλέψει εξαιρετικά, τόσο για την Ιταλική βιομηχανία εξοπλισμού όσο και συνολικότερα για την Ευρωπαϊκή.