Τη θεσμοθέτηση ειδικών κινήτρων για τους επενδυτές που χρησιμοποιούν φωτοβολταϊκό εξοπλισμό εγχώριας κατασκευής ετοιμάζονται να διεκδικήσουν οι ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο κλάδο, ενώ και η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ δεν είναι αντίθετη σε μια τέτοια προοπτική αρκεί βεβαίως να μπορεί να «περάσει» από τις κοινοτικές υπηρεσίες που ελέγχουν ζητήματα ανταγωνισμού.
Η λογική των ελληνικών εταιρειών είναι η εξής: Ο έλληνας καταναλωτής χρηματοδοτεί, σε μεγάλο βαθμό, την ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών έργων και συνεπώς δικαιούται, ειδικά στη σημερινή συγκυρία, να έχει «επιστροφή» από τα έργα αυτά, κυρίως με την αύξηση των θέσεων εργασίας. Με δεδομένο ότι υπάρχει στη χώρα μας μια αρκετά σημαντική βιομηχανία, τόσο σε επίπεδο φωτοβολταϊκών πάνελς όσο και σε επίπεδο βάσεων στήριξης και λοιπού εξοπλισμού, θα πρέπει να δίνεται μια επιπλέον ενίσχυση στις εταιρείες που εξασφαλίζουν αυξημένη εγχώρια προστιθέμενη αξία.
Το βασικό ερώτημα βέβαια είναι αν μπορεί μια τέτοια πολιτική να «σταθεί» νομικά και φαίνεται ότι «υπάρχει φως». Συγκεκριμένα, για τη διερεύνηση της συμβατότητας με το ενωσιακό δίκαιο πιθανών μέτρων στήριξης της εγχώριας βιομηχανίας φωτοβολταϊκών, γνωστή ελληνική εταιρεία εξοπλισμού ανέθεσε τη σύνταξη νομικής γνωμοδότησης στην εξειδικευμένη σε ζητήματα ενέργειας και δικαίου ανταγωνισμού δικηγορική εταιρεία «Μεταξάς & Συνεργάτες».
Μέσω feed in tariff
Ειδικότερα εξετάστηκε η συμβατότητα με το ευρωπαϊκό δίκαιο μιας πιθανής πριμοδότησης του χρήστη φωτοβολταϊκού εξοπλισμού εγχώριας κατασκευής, διαμέσου αντίστοιχης διαμόρφωσης του feed in tariff. Δηλαδή να έχει μια αυξημένη ταρίφα – και άρα ένα σοβαρό κίνητρο - ο επενδυτής φωτοβολταϊκών εάν χρησιμοποιεί εξοπλισμό ελληνικής κατασκευής.
Σύμφωνα λοιπόν με την επιστημονική αυτή γνωμοδότηση το ερώτημα μπορεί να έχει θετική απάντηση. Όπως αναφέρει, μιλώντας στο energypress ο Δρ Αντώνης Μεταξάς «το πόρισμα της συγκεκριμένης νομικής ανάλυσης που πραγματοποιήσαμε είναι ότι μία τέτοια πριμοδότηση δεν μπορεί να θεωρηθεί a priori ασυμβίβαστη με το ευρωπαϊκό δίκαιο κρατικών ενισχύσεων. Στοχευμένη κριτική ανάλυση της σχετικής νομολογίας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συνδυασμό με το ισχύον ευρωπαϊκό κανονιστικό πλαίσιο καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι λαμβανομένου υπόψη του τρόπου δόμησης και λειτουργίας του ισχύοντος στην Ελλάδα συστήματος εγγυημένων τιμών, είναι εξόχως αμφίβολο αν ένα τέτοιο μέτρο μπορεί να θεωρηθεί απαγορευμένη κρατική ενίσχυση κατά το άρθρο 107 παρ. 1 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Σύμφωνα με τον κ. Μεταξά, επικουρικά με τη βασική νομική επιχειρηματολογία, υπάρχει και διατυπώνεται ισχυρή, επίσης, επιχειρηματολογία, που στοιχειοθετεί την κατ’ εξαίρεση συμβατότητα με το ευρωπαϊκό δίκαιο ενός τέτοιου μέτρου στήριξης της εγχώριας παραγωγικής δραστηριότητας «κατ’ επίκληση της τρέχουσας ιδιαίτερα σοβαρής διαταραχής και ύφεσης της ελληνικής οικονομίας».
Διεθνή παραδείγματα
Στη γνωμοδότηση περιλαμβάνονται και αναφορές σε άλλα διεθνή παραδείγματα εφαρμογής του λεγόμενου «local content requirement» για τη στήριξη της παραγωγής φωτοβολταϊκού εξοπλισμού συγκεκριμένης προέλευσης. Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι η Ιταλία έχει θεσμοθετήσει την προνομιακή στήριξη των επενδυτών που χρησιμοποιούν ευρωπαϊκό εξοπλισμό, γεγονός που έχει ήδη πολύ θετικά αποτελέσματα προς όφελος των ευρωπαϊκών εταιρειών στον ανταγωνισμό τους με εταιρείες τρίτων χωρών όπως η Κίνα που αποτελεί μόνιμα τον εμπορικό… εφιάλτη των Ευρωπαίων και Αμερικανών κατασκευαστών.
Θετικό το υπουργείο
Σύμφωνα με όσα αναφέρει στο energypress υψηλόβαθμη πηγή του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, η με κάθε τρόπο ενίσχυση των εγχώριων κατασκευαστών εξοπλισμού αποτελεί προτεραιότητα τόσο στο πλαίσιο πιθανών μεγάλων επενδυτικών σχεδίων που θα πραγματοποιηθούν στη χώρα, όσο και για την τρέχουσα εγκατάσταση μικρών και μεγάλων φωτοβολταϊκών συστημάτων. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου εμφανίζεται μάλιστα να έχει ήδη μελετήσει το προηγούμενο ευρωπαϊκών χωρών που έχουν δημιουργήσει κίνητρα για να προτιμούνται τα εγχώρια ή ευρωπαϊκά συστήματα, προκειμένου να ενσωματώσει, ανάλογες ρυθμίσεις, εάν αυτό καταστεί εφικτό, στη συνολική πολιτική για τις εγγυημένες τιμές απορρόφησης του πράσινου ρεύματος (feed in tariffs) που αξιολογείται το διάστημα αυτό.
Έχουμε βιομηχανία
Πρέπει να σημειωθεί ότι η χώρα μας διαθέτει μια αξιοσημείωτη βιομηχανική δραστηριότητα στον τομέα των φωτοβολταϊκών. Πέντε εργοστάσια κατασκευής πάνελς παρήγαγαν το 2010 περίπου 51 μεγαβάτ, και έδωσαν δουλειά σε περίπου 800 εργαζόμενους. Τα πέντε αυτά εργοστάσια, είναι οι μονάδες της Heliosphera στην Τρίπολη με παραγωγή πέρυσι 24 MWp, της Solar Cells Hellas σε Πάτρα και Θήβα (10 MWp), της Silcio-Piritium στην Πάτρα (7,76 MWp), καθώς επίσης των Exel Group και Stel Solar στο Κιλκίς, (με 8 MWp και 1,3 MWp αντίστοιχα).
Αλλά και στον τομέα των βάσεων εγκατάστασης σημειώνεται σημαντική ανάπτυξη, με πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις την εταιρεία Mechatron, που θεωρείται leader στο χώρο των trackers στην ελληνική αγορά, και έχει ανοίξει ήδη τις πόρτες απαιτητικών αγορών όπως η Γερμανία, η Γαλλία κ.λπ., την Exel Group και την Alumil. Ο τομέας μάλιστα των trackers αποτελεί μια ειδική περίπτωση καθώς έχει εκ των πραγμάτων μεγάλο ποσοστό προστιθέμενης αξίας (μεγάλες ποσότητες εγχωρίως παραγόμενου χάλυβα και απασχόληση πολλών περιφερειακών βιοτεχνιών κ.λπ.) και οι εγχώριες βιομηχανίες έχουν περίπου το 75% της ελληνικής αγοράς.
Σε επίπεδο απασχόλησης, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΦ, στο τέλος του 2010 είχαν δημιουργηθεί στον κλάδο των φωτοβολταικών 4.250 ισοδύναμες θέσεις πλήρους απασχόλησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου